Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Φθινοπωρινες...Σκεψεις...



Από τις παραλίες, τα βότσαλα, την ζέστη, τον ιδρώτα
την δροσιά της καταγάλανης θάλασσας,
μπήκαμε για καλά στο φθινόπωρο.....



Να διώξω τα σύννεφα, να γίνω αγέρι, να γίνω φως...να σε φτάσω…
Μελαγχολικός ο καιρός, μαζί του και εμείς, στεκόμαστε δίπλα του....
Φαντάζομαι και σεις, το ίδιο θα νοιώθετε....
Σκέψεις έρχονται στο άτιμο το μυαλό, μια μελαγχολία έρχεται, να καθίσει βαριά στην καρδιά μου...
Μια μελαγχολία που δειλά δειλά σχηματίζει ένα χαμόγελο στα χείλη μου.......
Χαμόγελο στην θύμηση σου, και στη δική σου μοναξιά...
Όχι δεν χαίρομαι για αυτό - για την μοναξιά σου...
Αντίθετα...


Μοναξιά μπορεί κάποιος να βιώσει ακόμη και όταν βρίσκεται μέσα στο πλήθος, στην παρέα του ή στην οικογένειά του, αν αισθάνεται ότι οι άλλοι τριγύρω δεν τον ακούνε, δεν τον κατανοούν, ή δεν τον αγαπούν....



Έχεις κλειστεί και συ σε μια φυλακή, φυλακή που εσύ έχεις επιλέξει....


Ξέρω όμως πως οι μοναξιές μας κάπου συναντιούνται....
Συνοδοιπόροι στις μοναξιές,
κάπου που δεν μπορούμε να φτάσουμε εμείς, οι δυο μαζί...



Οι δρόμοι μας δεν μπόρεσαν να ενωθούν, πάντα παράλληλα προχωρούσαμε και προχωράμε....


Μια πάχνη έρχεται να καθίσει ανάμεσα στους δυο μας....
Πάχνη που έχει γίνει πληγή και δεν κλείνει...



Αφήνω τις σκέψεις και σηκώνομαι, πηγαίνω κοντά στο παράθυρο....
Δακρυσμένο κάθεται και αυτό, χωρίς να μπορεί να μιλήσει, αλλά οι σταγόνες του σαν δάκρυα μου λένε πολλά....



Σουρούπωσε, φώτα αντανακλούν, σκιές σχηματίζονται στο δακρυσμένο τζαμί...
Η σκιά σου....



Δειλά αρχίζει να φαίνεται το φεγγάρι ανάμεσα στα μαύρα σύννεφα και πάλι εσύ μπροστά μου....


Αναρωτιέμαι, αν θέλω να βγω από αυτό το τούνελ,
αχνά βλέπω μια λουρίδα φωτός...
Με φωνάζει.....
Έλα!!! Έλα...προχώρα!!!!
Τα πόδια μου λες και έχουν παραλύσει,
δεν μπορώ να συνεχίσω,
η δεν θέλω να σε αφήσω,
στην μοναξιά σου…
Αποφάσισα.....
Όχι δεν σε αφήνω μόνο, πάντα θα είσαι στην σκέψη μου και εγώ στην δική σου, κλεισμένοι στις δικές μας φυλακές!!!!



Ο Κομφούκιος λέει…
<Πολλοί ζητούν την ευτυχία υψηλότερα από τον άνθρωπο, άλλοι χαμηλότερα, μα η ευτυχία είναι στο ίδιο μπόι του ανθρώπου.>

9 σχόλια:

fragolino είπε...

Να έχεις τις πέτρες σου σε μέρος φωτεινό.. να τις κοιτάς και να τις πιάνεις. θα σε πηγαίνουν αμέσως εκεί που ήσουν και τις διάλεγες μέσα από τόσες άλλες.
γλυκιά μελαγχολία..
όλα τα πήρε το καλοκαίρι

Ευρύνοος είπε...

Μα είναι φθινόπωρο..

τόση ομορφιά αφήνεις να πάει χαμένη..?

νοιώσε, τραγούδα, ζήσε..

καληνύχτα :)

korinoskilo είπε...

βρε θα σε πιασω απο το μαλλι λεμε... ασε τις μελαγχολιες κατα μερος... ολο το χειμωνα τι θα κανουμε:ΡΡρρ

Η τρελή είπε...

Το δακρυσμένο τζάμι.....καταπληκτική εικόνα!
Καλό φθινόπωρο Αερικό...!

kakos lykos είπε...

Θα σου δώσω μία δική μου εικόνα από την προχθεσινή βροχή.
Άφησα το τζάμι να δακρύζει και βγήκα έξω στη βροχή, άφησα τα δάκρυά της να με καθαγιάσουν, περπάτησα ανάμεσα στα δέντρα μύρισα το άρωμα του βρεγμένου χώματος, γέμισα τα πνευμόνια μου από τον αέρα του Φθινοπώρου, το νερό ήταν σαν ευλογία πάνω στο ξερό χώμα που άφησε το καλοκαίρι, μη σε θλίβουν οι εποχές, η θλίψη και η μοναξιά όταν υπάρχουν μέσα μας μπορούν να ξεπροβάλλουν ακόμα κι όταν όλα είναι λουσμένα με φως.
Καλησπέρα Αερικό και καλό Φθινόπωρο!

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

αμαν χριστιανη μου και δεν ηπια καφε ακομα! ειδοποιει ο κοσμος! πως θα τη βγαλουμε τη μερα τωρα χαμενο??

Ανώνυμος είπε...

Λατρεύω το φθινόπωρο και τις σκιές που στην σκέψη μας αφήνει..
Για την βροχή που πέφτει και μας ξεπλένει, για την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, για τα χρώματά του, την γλυκιά μελαγχολία του..και πάνω απ' όλα για την επιστροφή στο σπίτι της αναζήτησης..

Καλό φθινόπωρο,Αντιγόνη

ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ είπε...

@fragolino μου ναι γλυκεια μελαγχολια....ομορφες αναμνησεις...και ας πονανε :)))

@τρελλε μου οχι δεν την αφηνει να παει....την ζω... :)))

@κορινοσκυλακι μου για αυτο μακρυνα το μαλλι...για να μαλλιοτραβιομαστε τον χειμωνα
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

@τρελλη και τα αψυχα εχουν ζωη...δακρυζουν γελανε..σπανε...:)))

@λυκακι μου δεν θλιβομαι.....αναπολω και βοηθαει αυτη η μελαγχολια του καιρου..του ουρανου που κατσουφιαζει..των δεντρων που χανουν το θροισμα των φυλλων...ολα αυτα μαζι....και γω μαζι ζουμε τις στιγμες μας....
Φιλια!!!

@Αααααααααα Σοφη.....πρωτα πινουμε καφεδακι και μετα ανοιγουμε pc....να ειμαστε προετοιμασμενοι...για τα ΠΑΝΤΑ ;)

@red η αληθεια ειναι οτι ειχαμε χρονια να νοιωσουμε αυτη την εποχη....ειναι ομορφη αν και μελαγχολικη, και ναι ξαναγυριζουμε στην αναζητηση του σπιτιου...που και αυτο ντυνεται σιγα σιγα με τις φθινοπωρινες ενδυμασιες του :)))

ΥΓ.Ενα συγνωμη που δεν σας απαντησα αμεσως...:)))

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Θα πρότεινα να ανέβεις λίγο, αλλά με τέτοια αστρολογικά φαινόμενα είναι άστοχο.
Ολα πρέπει να βιώνονται μέχρι να αλλάξουν.
Την Καλησπέρα μας.